انواع روش‌های باز کردن دهان در زبان انگلیسی و نمادهای آن‌ها(مصوت‌ها)
انواع روش‌های بستن دهان در زبان انگلیسی و نمادهای آن‌ها(صامت‌ها)
این است حرف زدن: باز و بسته کردن پی در پی دهان به روش‌های متنوع
درک تفاوت بین الفبای نوشتاری و الفبای صوتی
جدایی(بخش) که باشه، استرس هم هست.
و همین هارمونی قوی و ضعیف است که در نهایت می‌شود موسیقی

تصویرسازی صامت‌ها

خوب به تصاویر زیر نگاه کنید.

صحبت کردن مراحلی از باز و بسته کردن دهان است. دهان بسته است و سپس باز می‌شود تا هوا از آن خارج شود و مجدد بسته می‌شود و باز می‌شود و این عمل ادامه دارد و با توجه به انواع روش‌های بستن دهان در کنار انواع روش‌های باز کردن دهان، صداهای متنوعی تولید می‌شوند که باعث ایجاد گفتار و توانایی سخن گفتن در انسان‌ها می‌شود.

منظور از قفل کردن دهان چیست؟ به شکل روبرونگاه کنید. مثلا می‌توانیم نقطه ۳(دندان بالا) را روی نقطه ۲(بالای لب پایین) بگذاریم و به این شکل دهان رو بسته و جلوی خروج هوا از دهان رو بگیریم تا با بازکردن دهان و اجازه دادن به خروج هوا صدای خاصی را تولید کنیم. یا می‌توانیم نقطه ۱۷(نوک زبان) را روی نقطه ۴(سفتی لثه بلافاصله قبل از دندان‌های بالا بگذاریم و به همین منوال ادامه دهیم.

 

البته اگر خوب به شکل بالا نگاه کنیم متوجه می‌شویم که تعداد حالات ممکن خیلی زیاد می‌شود اما در انگلیسی فقط از حالات زیر استفاده می‌شود.

 

تصویر۳: حالات مختلف بستن راه خروج هوا از دهان که در زبان انگلیسی مورد استفاده قرار می‌گیرند.

 

در ذیل مقایسه‌ای بین مصوت‌های زبان انگلیسی و فارسی را در اختیار داریم.

تصویر ۴
  • حالت دهان در آن‌ها که الفبای فارسی نظیرشان به رنگ سبز نوشته شده دقیقا مشابه حالت دهان در فارسی است.
  • رنگ نارنجی: نزدیک به حالت دهان در فارسی است با کمی تغییر. در برخی حتی عین آن در برخی موارد در فارسی نیز هست. مانند صدای «ک» در «کاهو» یا «گ» در آهنگ و یا «ن» دوم در «نارنگی»
  • رنگ قرمز: صدای معادلشان را در فارسی نداریم و یادگیری صحیح آن‌ها برای فارس‌زبان‌ها بسیار مهم است.